جدول جو
جدول جو

معنی ابراهیم صائغ - جستجوی لغت در جدول جو

ابراهیم صائغ(ءِ)
ابراهیم بن میمون صایغ، از مردم مرو، مکنی به ابی اسحاق. وی از عطأ بن ابی ریاح و نافع روایت کند. حسان بن ابراهیم و داود بن ابی فرات و اهل بلد او از وی روایت آرند. فقیهی فاضل و از آمرین به معروف به ود و ابومسلم خراسانی وی را بسال 131 هجری قمری بکشت. و قبر وی در وسط شهر، معروف و زیارتگاه است. (الانساب سمعانی ص 348 ب)
سعید بن حسان اندلسی، مولای حکم بن هشام، مکنی به ابی عثمان. او از اصحاب مالک بن انس روایت کند. وفات بسال 236 هجری قمری (سمعانی ص 348 ب)
لقب احمد بن محمد و ثابت بن شریح و جماعه بن سعد و عبدالله بن محمد و چند تن دیگر است. (ریحانهالادب ج 2 ص 410)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(یَ یِ اِ مِ ءِ)
این زاویه در قاهره میان پل بزرگ واقع و مشرف بر برکۀ فیل است. و امیر سیف الدین طغای پس از 720 هجری قمری آن را بنا نهاد و شیخ عزالدین عجمی را که از فقیران (درویشان) و ملازمین شیخ تقی الدین رجب بود در آنجا مقیم ساخت. این درویش آشنا بفن موسیقی و دارای آوازی طرب انگیز بود و نغمه هایی لذت بخش میسرود و در آن زاویه تا وفات خود سال 723 هجری قمری بماند. پس از وی شیخ ابراهیم صائغ بر این زاویه دست یافت و این زاویه بنام وی معروف گردید. ابراهیم صائغ در 754 هجری قمری درگذشت. (ازخطط مقریزی چ مصر ج 4 ص 302). و رجوع به زاویه شود
لغت نامه دهخدا